Mijn vader kwam als klein jochie vanuit Indonesië in Nederland wonen. Weinig Nederlanders zijn zich ervan bewust dat Indonesië als Nederlands-Indië één van de kolonies van Nederland was. Het lijkt haast normaal om nauwelijks over de geschiedenis van deze kolonie te weten. Laat staan over de impact die de kolonisatie en bijkomende onderdrukking hadden op verschillende bevolkingsgroepen.

De geschiedenis van Nederlands-Indië is mysterieus. Misschien zelfs wel een geheim. Overheden die vooral niet naar het verleden willen omkijken, versterken dit geheim. Voor mij brengt deze geschiedenis een hoop vragen met zich mee. Wij, Indische Nederlanders, zien er over het algemeen nét iets anders uit dan de overige Nederlanders, maar als het over mensen met een migratieverleden gaat, dan horen wij daar ook nét weer niet bij. De Molukse gemeenschap wordt al helemaal buiten beschouwing gelaten. Ondanks dat zij hun leven gaven voor Oranje.

De ontkenning van dit Nederlandse verleden lijkt eerder te worden omarmd, dan te worden rechtgezet. Er worden goedbedoelde monumenten geplaatst, maar dit zijn eenzijdige monumenten. Herdenkingsdagen sluiten een groot deel van de Nederlanders uit. Ook binnen de gemeenschappen worden verhalen over dit verleden haast niet gedeeld. Enkel als je ervoor kiest, zal je zien dat de samenleving een eenzijdige reflectie van het verleden voorschotelt. Vroeg of laat zullen we realiseren dat we verblind zijn door besluitvorming uit het verleden. Waarom moeilijk doen als het veel makkelijker is om deze dingen te ontkennen? Het lijkt erop dat het vieren van deze ontkenningen de perfecte vorm is om de ontkenningen te verbloemen. Maar hoe kan de Nederlandse identiteit met gesloten ogen gevormd worden?

Het is de hoogste tijd dat het koloniale verleden niet langer een nationaal familiegeheim is. Door dit project aan te gaan hoop ik dat we de Indo’s en Molukkers beter kunnen begrijpen en erkennen, net zoals ik mijn vader er beter door heb leren kennen.